GARİBAN
GARÝBAN
Ne mutlu gün gördü, ne sefa sürdü,
Kalaba yollarda yalnýz yürüdü,
Doymayan nefsini yerde sürüdü,
Kahýrlý bir ömür sürdü gariban.
Bir gün tok yattýysa üç gün aç kaldý,
Kederden baþýný taþlara çaldý,
Kapadý gözünü hülyaya daldý,
Hesabý feleðe saldý gariban.
Kimseye edecek sözü olmadý,
Aðlamak istedi gözü dolmadý,
Yüzsüzlük bilmedi, yüzü solmadý,
Sýrlarý kendine kaldý gariban.
Ne atadan kaldý, ne kendi buldu,
Sýrtýna giydiði bir parça çuldu,
Yegane serveti "divane" kuldu,
Hýrsýndan saçýný yoldu gariban.
Ne sevdiði oldu ne eþi dostu,
Yorganý yastýðý bir koyun postu,
Hayatý bilmece, bahtý kaostu,
Derdini içine kustu gariban.
En yüce makama arz-ý hal etti,
Yoktu mürekkebi, diviti bitti,
Bilinmez ne içli sitemler etti,
Kapandý gözleri öldü gariban.
21 Mart 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.