Yýllar sonra en olmadýk bir anýmda, Yol iz bilmez iken çýktým mehule giden bir yola, Kimi beni görenler derviþ dediler adýma, Kimi görenler’de dokunmayýn mecnunun biri dediler,
Nasýl olduysa an çalýnca bir akþam vaktine, Varmýþým aðrý daðý eteðinin gülü korhan yaylasýna, Þaþkýnlýk için’de oturdum baba yurdu güzelim ýðdýr ovasý karþýsýna, Kapýldým sol yanýmýn kýrýklýðýna ölmedim yaþiyorum diye haykýramadým be usta,
Bitmek bilmeyen bir özlemle hasret yaðmuru altýnda, Hasbi hal eyledim durdum çocukluðumun en güzel çaðýyla, Daðýna taþýna akan ýrmaðýna yem yeþil ovasýna etmeden veda, Zalim zaman dem vurdu ayrýlýða vuslat yine kaldý bir baþka bahara be usta...!