Gönül düþünüyordu, taklide ne gerek var! Tarihimiz, varlýðýmýz, milletimiz yok mu? Asya, Avrupa ve Afrika’yý fetheden, Bizler deðil miydik?
Badem gözlerini süzdü Tatar kýzý, Kalbi ve dudaklarý titriyordu. Ýnce, asil ve kibarcaydý, Sade ve kibardý giyiniþleri…
Bilgili olmasýna raðmen; Çocuklar kadar saf ve cana yakýndý. Daima Türkçe konuþurdu. Rusça ve Fransýzca konuþur, Almanca da anlardý.
Sulu boya resimleri bile takdire þayandý. Gözleri yüzlerinden önce güler, Bir kýþ elmasý gibi kýzaran yanaklarý, Þahane gamzeler sunardý.
Göðüsleri kabarýr, gözleri dalardý. Yurdunu ve arkadaþlarýný özlerdi. Bilirim, seni yolarla düþüren, Gönül derdi deðil, millet aþkýydý.
Bahar ince ve tatlý kokularýný sunuyordu Laleler, iri ve yeni çiçeðe duruyordu. Yeþil ve ulu çamlar, Güneþe sarýnmýþ rüzgârla sallanýyordu
Milletim kýlýç ve kalple yükseldi, Yine kýlýç ve kalple yýkýldý. Yine bilirim ki! Cihanda, En çok çile çeken kavim, Türk kavmidir.
Giray Han’dan þiirler okuyor, Aþk perisi, kalbini delik deþik ediyordu. Gönül seviyor ama belli etmiyordu. Gönül titriyordu…
Ben yalvarmalýydým, gönül eðlenmeliydi. Ben aðlamalýydým, gönül gülmeliydi. Gönül bir kale olmalýydý, onu cesaret ve irfanýmla Zapt etmeliydim ruhum memnun, gönlüm rahat olarak…
KM - 050505
Sosyal Medyada Paylaşın:
hasko46 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.