DURUŞMA

Zifiri karanlýkta çýkmaz sokaktayým,
Gücüm tükenmek üzere sýnýrýndayým!

Taþ duvardan binalar, yýkýlmaya mahkum!
Korkutuyor beni, sokak hapis ben mahkum...

Gökyüzü karanlýk, yýldýz yok, ay firari...
Iþýk pencerelerde, onlar da kilitli!

Sineme saplanan korku þimdi belirir,
Taþar vücuduma cesareti devirir...

Titrer tüm benliðim saç tellerime kadar,
Buz tutan yüreðim son atýmý tamamlar!

Hükmü verir taþ duvar, kýrar kalemimi,
Pusu kurmuþ zebaniler yakalar beni!

Son bir ümitle gözlerim etrafý yoklar,
Sönen her ýþýkla tenimi deler oklar...

Duruþma, ceza, infaz hepsi bir arada,
Son isteðim bile sorulmadý burada!

Cansýz yatar bedenim sokak ortasýnda,
Perdeler aralanýr gün doðduktan sonra...

Her þey yine ayný, yolu tepen ayaklar
Ve yere serili ayak altý hayatlar...


Ahmet ASAL, 2008


Sosyal Medyada Paylaşın: