Yaðmurlu bir bahar akþamýnda ýhlamur aðacýndan düþen yaprak gibiydi hayat, Yorgun, durgun ve üþümüþ…
O yapraðý yerden alma isteðinin her ikimizde birden var oluþu, parmaklarýmýzýn temasýna ve göz göze gelmemizin tatlý sebebi… Kurtarýcý, kucaklayýcý gözlerle ve sýcacýk duygularla…
Ne kadar çok çabaladýk! O yapraðý kurutmamak Ýçin. Topraða dikip can vermek, baþ salmasýný, Büyüyüp dallanmasý için. Severek okþayýpp, susuz býrakmadan… Erinmeden, usanmadan, yýlmadan…
Yapamadýk, beceremedik, Kurudu, kuruttuk yapraðýmýzý… Biliyorduk kuruyunca rüzgarýn oyuncaðý olacaðýný. Döne döne, yuvarlana, yuvarlana… Elimizden uçup gideceðini. O ýslak yapraðýn.
26.06.2022 Emri Türk (Deli Düþüncem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emri TÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.