Muhbir

Sen hiç Aklýn ile Yüreðin arasýnda kaldýn mý ?
Ben defalarca kaldým....
Çünkü aklým devamlý mantýðý ile hareket ederken,
Yüreðim her zaman kendi iç sesini dinlemiþtir.

Ama nedense Aklým bu sevdaya hiç güvenemedi,
Ve bu sevdayý yüreðimde bitirmek için,
Bir hafiye gibi sürekli planlar yaptý.
Ama bir þekilde planlarýný,
Gerçekleþtirmesine engel olup,
Ýçerden yardým eden ve bilgi sýzdýran bir var.

Ve Aklým her zamanki gibi
Yüreðimden þüpheleniyor.
Ama bir türlü bunu ispatlayamadýðý için
Aklým ile yüreðim arasýnda,
Yýllardýr süregelen,bir husumet var.

Ama geçenlerde;Onun için üzülüp,
Gözyaþý dökerken yakalandým.
Ve aklým yüreðime suç üstü yaptý,

Ve baþladý yüreðimi,
Gece gündüz sorgulamaya,

Baðýþla beni Aklým,
Yüreðim amansýz bir sevdanýn,
Peþine düþtü düþeli,
Aklýma ve bedenime ihanet edip,
Kendine yakýþmayacak þeyleri yapýp,
Deðmeyecek bir sevdanýn peþinde,
Kendi kendini madara etti.

Ama artýk sana söz aklým,
Muhbir artýk;
Ölümüne suskun....

Çünkü; Aklým, haklý çýktý,
Çoðu bu dünyada, yaþadýðý aþkta;
Sevdalý ,biz ise davalý olduk.
Haklýnýn hakkýný alacaðý,
O büyük günde görüþürüz....

Sosyal Medyada Paylaşın: