nilgün'e mektuplar

biliyor musun
dün akþamdan beri
cahit’ in þiirindeki
aðaç gibisin
yüreðimde...

*
*
*


o aðaç
bir kadýnýn gözlerinden sökülmüþ
bir bozkýra dikilmiþ
tan vakti...

otursan yamacýma
anlatýrdým sana.
o aðaç
henüz çiçek uçlarýnda
meyve
o kadýn
ki kýpkýzýl öfke...
ve
kedi
þiirlerdeki yerinde...


birkaç saniyede
etle týrnak
iki kiþi
üç beþ saatte
bir can
bir nefes

sen
her þeyi biliyorsun
nilgün...
taþýnmasý gerekenler var
bugünden
yarýna
yazýlmasý gerekenler
sayfa sayfa...
ve
söylenmesi gerekenler
bir çýrpýda...


biliyorsun nilgün
gidiyor insan
gidiyor
bir sokaktan
bir þehirden
bir ülkeden
ne bir taþa konuyor
ne bir yapraksýz dala
gün biterken

kendinde duruyor
en son
ve
yüreðinde
sonsuz bir acý....


ki acý
ne aþktan
ne ayrýlýktan
ki acý
belki varlýktan
belki de yokluktan...

*
*
*
omzundaki
taþý düþürmemiþti
sol patisine...
çekiç de düþmemiþti
duvara çakarken
çivi...
aksayýþý nedendi
bilmiyorum..

ne sözcükler anlatýyor
hikayeyi
ne de resimler
durduðun yerde
duruyorum
nilgün...


durduðun yerde
duruyorum...



26/06/2022
ödemiþ

Sosyal Medyada Paylaşın: