EY GÜL PERİ

Ey gül peri, ne olur kaldýr nikab-ý hüsnünü,
Yakma nârýna artýk, bilsen; takatým kalmadý.
Cefa etmek ki senin þanýndandýr sevdiðine,
Vazgeçilmezsin, baþkasýndan gönlüm safa bulmadý.

Yârim þu an pür neþe bense yalnýzlardayým.
Aþkýný düþürdün gönlüme, sönmeyen yangýnlardayým.
Dert-nâk olmuþum devasýz sancýlardayým.
Ötesi bilinmez, sonu gelmez taþkýnlardayým.

Her kula nasip olmaz derler bu aþkýn yazgýsý,
Yakar kavurur gönülden, bu aþkýn yangýsý,
Yârim acýmaz çektirir cefayý bitmez sancýsý,
Bu aþka müptela kim var? Kerem mi, Mecnun mu, hangisi?

Ebubekir ALTUNTAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: