YA BENİM GÖNLÜM

Damlalar býrakýp bulutlarý
Býraktý kendini topraðýn koynuna.
Dalgalar terk edip denizleri.
Coþkuyla koþtu sahil kýyýsýna.
Ay güneþe, güneþ aya koþar hergün.
Kýþ baharý, bahar da yazýn peþinde.
Ya benim gönlüm?
Tozlu yollarda hep seni arar

Aþkýyla erir akar buzullar.
Karýþýr kuru derelere..
Anasýna hasret kuzular.
Görüp koþar meleþir ya.
Ateþe koþar kelebekler
Pervane olur ýþýklara
Ya benim gönlüm?
Divane olur düþer çöllere...

Tohum koynunda yeþerir topraðýn.
Yuva kurar dalýnda kuþlar.
Çiçek açar tüm aðaçlar.
Þarký söyler doða..
Aþk ile çalýnýr sazlar.
Ya benim gönlüm?
Sen diye çýðýrýr sevda türküsünü

Garip þenol der ki ya bu gönlüm?
Karanlýkta parlayan yýldýzým.
Sensiz hiç dinmiyor sýzým.
Kurudum aðaç misali susuzum.
Yalnýzým hemde huzursuzum
Geceler yorgunum, uykusuzum.
Ne etsemde gülmüyor yüzüm.
Seni çok seviyorum buda son sözüm


Sosyal Medyada Paylaşın: