Yeryüzü cehenneminin Yalnýz çocuklarýyýz Üzümüz toprak Ruhumuz günah Bedeni kir içinde kalmýþlardanýz
Göz yaþýmýz hiç romantik olmadý Tebessüm nedir bilmedik Acýnýn içinde yoðrulmuþ bir et yýðýnýydýk Sevilmedik, sevme nedir bilmedik Kederin elemin içinde sokaða atýlmýþ Ne olduðu belirsiz Bir dölün çocuklarýydýk
Ne edebe Ne ezele Ne baþlangýçtan Ne Sona Her þeyin arasýnda sýkýþmýþ Elleri paramparça Ayaklarý yalýn halde Avuçlarý muhtaçlýðýn si mgesi Kaderi yoksulluðun parçasý olan Kimsesizliðin yoðurduðu çocuklarýz
Þimdi bir harabede son demleri yaþarken Dýþardaki rüzgarýn sesi Ölümün uðultusu gibi Sigaramdan son yudumumu alýrken Kendimi boþluða býrakýyorum Ardýmdan bir ses Ölümün çýðlýðý arþa merdiven dayýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhat fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.