yine geldi þafak sensizliði alýp ellerine
ne sesime kulak astý ne sessizliðime aldýrýþ etti
her damla ýþýk yokluðun olup deðdi tenime
ve yine yerleþtim seheryeli dizelerimin keþliðine
hülyalandým buðulandým sözlüydüm saðnaklara sanki
çok yüzde yalancý yüreklere yürüdüm de
yüreðimin yüceliðine yüz sürenine eriþemedim
aysýz gece serinliðinin serenatýna serildi gençliðim
görünürde bir beden bir de benden içeri bir yüreðim
karalamalarla doldu durdu kar yaðýþlý kararlarým
saðlam sanýp attýðým adýmlarýma battý kýrýk buz parçalarým
gün kulaklarýmdan sýyrýldý gece gözlerimde yýrtýldý
yýlgýn solgun ama olgundu yürek sensizlikle tanýþtý
keþke hiçbir an aný olmasaydý anlatýlanlarda
yaþanmýþlýk koksaydý gözyaþý ýslaðý yastýkta
ümitsizlik böyle yakmasaydý da geçmeseydi içim
sensizlik yerleþmeseydi kesir çizgisine bölmek için
bütünlüðümü böldü senle gelen sözsüzlük özürü
karýþýp gecelere göðe yükseldi hecelerim özgürdü
bir kalemim bir mürekkebim deðdi siyahý anlattý
sensizliðin satýrlardaki þiir keþliðini haykýrdý
þiirlerimde hece günümde gece süzülür
bilmem bu bilmecenin kördüðümü nasýl çözülür
çözümsüzlüðüm çelgele dönmüþ batar tene gömülür
yine deli yine divane yine benim iþte
keþkelerden kurtulamadým döndüm viraneye...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.