İNSANLAR
ÝNSANLAR
Ýnsanlar tanýdým aklý tavanda,
Bulandýrýr suyu; döver havanda,
Sanki sorgudayýz yüce divanda,
Haddini bilmeyen insanlar gördüm.
Laf olsun babýndan hâl hatýr sorar,
Durmadan konuþur, beyinler yorar,
Anlayýp dinlemez mizansen kurar,
Kendini bilmeyen insanlar gördüm.
Kendini anlatýr, hep kendi söyler,
Bilmez ki gariban acep ne eyler,
Kurulmuþ koltuða aðalar beyler,
Tevazu bilmeyen insanlar gördüm.
Çýraðý olursun baksan lafýna,
Gayreti çekmektir kendi safýna,
Hor görür, küçümser; istihfafýna,
Hoþgörü bilmeyen insanlar gördüm.
Ýtikatta bile gösteriþ yapar,
Görüntü ihlâslý, eþyaya tapar,
Elini uzatsan kolundan kapar,
Doymayý bilmeyen insanlar gördüm.
Ýnsanlar gördüm, iþkembeden atar,
Yüzüne gülümser, ardýndan satar,
Bir lafýn üstüne beþ daha katar,
Utanma bilmeyen insanlar gördüm.
Ýnsanlar gördüm, kasýlýr kibirden,
Düþülmez sanýr makam-ý kebirden,
Hesabý kendince hakça, cebirden,
Hak hukuk bilmeyen insanlar gördüm.
Ýnsanlar gördüm, zararý kendine,
Anlatmaz hâlini, acep derdi ne!
Aldýrýþ etmez densizin fendine,
Arsýzlýk bilmeyen insanlar gördüm.
16 Haziran 2022
Ýstihfaf: Küçümseme
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.