KİMİNE YETER, KİMİNE YETMİYOR
Anamdan doðalý içim yaralý
Kader defterim yazmýþ karalý
Dost bildiklerim durdu aralý.
Dostluk kimine yeter, kimine yetmiyor.
Ekmek aþ diyerek dolandým.
Gençlik hiç bitmeyecek sandým
Yoruldum þimdi yaya kaldým.
Ömür kimine yeter, kimine yetmiyor.
Ev kurdum ocak yaktým tütmüyor.
Çok insanlar gördüm sözün tutmuyor
Çoðu aç olsada, bazýn gözün doymuyor.
Ekmek kimine yeter, kimine yetmiyor.
Yaradaným yaratmýþ uzun ile kýsayý.
Sardýramadým gönlümdeki yarayý.
Sevdiðim tercih etti kirli parayý
Para kimine yeter, kimine yetmiyor.
Diyorlar ki dünya malý dünya da kalýr.
Kalýr madem, insan oðlu niye çalýþýr?
Gönül sýzlar, sýzlar.. Sonunda oda alýþýr.
Mal mülk kimine yetiyor, kimine yetmiyor.
Cahilim çözemedim, dünya düzenini
Bana hep yokuþlar, sana ise engini
Ben bulamadým, sen buldun mu dengini?
Sevda kimine yeter, kimine yetmiyor.
Ýnsanlýk ölmüþ, zalimlerse çok yaþar.
Yüreðim bendi doldu, dýþýma taþar.
Mecnun görse, Leyla’nýn haline þaþar.
Aþk kimine yeter, kimine yetmiyor.
Diyorlar ki, aþk düþmüþ divane Þenol’sun
Bir caným var alda oda senin olsun.
Ben ölüyom, senin gönlün þen olsun.
Dünya kimine yeter, kimine yetmiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.