Ey sevgili

Ey sevgili!
Gün dara düþmüþken
gönül hardan nasibini alýr
Sen ki
ne denli kývýlcýmlara sebepsin bilme!

Düþmekten daha düþkün olduðum
halimden zahir deðil midir?
Dudaðýma ektiðim her harf
mahfýma bir kapý
her kelime ruhuma kelepçe vurman içindir sanki

Ey sevgili
Bedenim acz içinde topraðýn kokusuyla avunur
Zihnimde tarifine arif olmadýðým sorular
Bilirim ki
tüm cevaplar sana çýkar

Kaçýncý satýrýn kýydýðý harf dilimde can veren
Tutamýyorum
canýmý yakýyor her gömülen sükut
Ne oldu bana sevgili?

Cevap verme dur!
Bir nefeslik izin ver
ve
Sen
yine beni
yokluðunla vur!
Sosyal Medyada Paylaşın: