BENİM BABAM
(Fasl-ý Muhabbet þiiri)
Babalar özeldir saran bir hâle
Gönül aydýnlatan ‘nur’du hep babam.
Dýþarýya karþý yýlmaz bir kale
Hatta aþýlmaz bir ‘sur’du hep babam.
Anam babam evde birlikte idik
Önce babam öldü açtý bir gedik
Sonra anam için rahmetli dedik
Ýþte o zamanlar vardý hep babam.
Kader böyle iþte eder tecelli
Her ölüm acý ki olur bedelli
Yaþlar kaç olsa da yokluðu belli
Yokluðun içimde ‘kor’du hep babam.
Þefkatliydi ama gölge aðýrdý
Kötü söze karþý biraz saðýrdý
Çok hata ettimse bazen baðýrdý
Kollarýný bize sardý hep babam.
Köyde ne iþ varsa yapardý onu
Ýþten hiç çekinmez bilmedi sonu
Hep böyle geçirdi ömür sezonu
Çalýþýp kendini yordu hep babam.
Sekiz köþeli bir þapkasý vardý
Birinci öncelik namustu ardý
Kucaklardý bizi kollarý sardý
Bizlere kol kanat gerdi hep babam.
Köyde baþkan derdi bütün dostlarý
Kýlibik görünmüþ, oymuþ kastlarý
Kýþ günleri giyiyordu mestleri
Cami ile sanki ‘yâr’dý hep babam.
Kara Kasým idi onun lakabý
Hoþ görülü idi olmuþ sevabý
Husumet ve kinle yoktu hesabý
Sabýr gösterirken ‘zor’du hep babam.
Okuyup duydukça neleri gördüm
Yaþanýlanlardan unuttum derd’im
Baþýma gelseydi ben ne ederdim?
Nasýl sabredermiþ ‘sýr’dý hep babam.
Behlül, artýk baðla söz burda bitsin
Çile çekenlerde zorluklar gitsin
Allah haksýzlarý hep ýslah etsin
Sýkýntýyý içe dürdü hep babam.
19.06.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.