TOPRAK

Þimdi ruhunu saran kuþ cývýltýlarý
Ateþlerde bilenen hikayeler yaþanýyor
Hatýralarda kalan anlarýn hýþýrtýlarý
Tek tek yakýp geçip gidiyor

Þakýyor bülbül dalda garip
Çayýr çimen ýssýz gösteriyor kendini
Çekiyor derdi kul boynu garip
Dualara durmuþ selviler açýyor ellerini

Serçeler neþeli konduðu daldan habersiz
Böcekler uçuyor çiçeklerin taçlarýna
Yýlan çýyan uyandý ayaksýz elsiz
Tabiatýn sihri tohum düþmüþ topraða

Güneþi koynundan çýkaran gece
Bir hasret türküsü gibi düþtün
Dolanýp durdu dilimde iki hece
Ezelden ebede varlýðýn düþüydün

Sonsuzluk bir noktada toplandý
Bulutlar sustu kýrlangýçlar uçarken
Özgürlüðü bilmeyen hayatlar kapandý
Suskunluðundan belli bitmeyen intihardý


Kimsesi kalmamýþ evlerin kapanan kapýsý
Anýlar üþüþüyor sokaklara pencerelere
Tanýðýný arýyor çað yaþanmýþlýk anýsý
Mevsimler kütüphanesi yad ellere

Varlýðýn çýðlýðý tabiat haykýrýyor
Farkýnda deðil bir bakýþa bir damla
Rüzgâr kavak dallarýnda þarký söylüyor
Bir devri daim toprak düþen tohumla

Þu karýnca ne gezer ne arar
Bilmezmi rýzkýn kimden olduðunu
Serçeler uçuyor yolu kargalardan sorar
Yer çeker aðaçlar yukarý karmaþýk soru

Sararýp kuruyacak çayýr çimen
Bir yýlýn hesabýný verecek yaprak
Halden anlaman ne olacak bilmen
Çýðlýk çýðlýða yollar sonu toprak


Ümid harun


Sosyal Medyada Paylaşın: