Ben ki güneþin bekçisiydim eskiden Gönüllere sevgi tohumlarý eken Uzanan elleri göz yaþýmla süsleyen Özümü can elinde kaybetmeden Ben ki bahar yaðmurlarýnýn içindeydim eskiden Çisil çisil her çiçeði besleyen Filiz filiz yeþertirdim ölenleri sevgisizlikden Ömrümü sana kurban etmeden Ben ki gök yüzünün deniz mavisiydim eskiden Göz görünce gönüllere huzur veren Belli olurdu gülünce gözlerimden, gamzelerimden Ben ki sevdiklerimin hamalýydým eskiden Býkmadan yorulmadan hepsine yetiþen Ben sayardým sevdiklerini sebebi hepsi senden Düþerken topraða özüm Ardýmdan sen gülmeden....
Sosyal Medyada Paylaşın:
4 ekim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.