neydi o sarsýlýþ
ne demeye geliyordu
kalbi göklere açýktý
sessizliðin yataðýnda usulca akan sözleri
bir açýlýþ
bin inþirah
bir ferahlýktý
kaderin kýrýldýðý noktayý haber verdi hiç duraksamadan
artýk hiçbir þey önceki gibi olmayacaktý
gurbet ufkuna güneþ doðmuþ
günden güne parlayacaktý
ama bedeli de vardý her emanetin
sesi titredi
bulutlandý yüzü
gömleðini giyerek adýmladý dar sokaklarý
her kývrýmýný duyumsamaktý
ýþýðý göz kamaþtýracaktý
kalbi bir tül gibi dalgalandý
avuçlarýnda artýk rüzgarý aðýrlayacaktý
ilk þaþkýnlýðýný
ezeli rüzgarýn serin dokunuþunu tanýdý
biliyordu gerçeðin acýtacaðýný
dar getirilecekti yurdu
kendini gönüllüce sürgün eden
yeni sürgünlüklerin kapýsýný aralamýþtý
sessizce yüklendi sürgünlüðü
sevinçle sarýlýp
sürgünlerin mayasýný kalbine emanet etti
sözün hummasý dudaklarýnda pýnarlaþtý
lüzumsuz yükleri omuzlarýndan atacak
kendini ebedi hafifletecek baþka bir yükü omuzlanacak
ebedi liman olacaktý sürgünlerine
yuva olacaktý ilahi kelama
ümidini yitirmiþ mültecilere
yetim ve öksüzlerin
canla baþla aðýrlanacaðý ebedi vataný kuracaktý
hece hece
hazýrdý…
vicdanlarý geri çaðýracak sözün kanat sesleri
ruhundan ayrý düþmüþ insaný yeniden ruhuna dokunduracak
yeniden üfleyecekti insana ruhunu
elçinin hatýrý sofra olacaktý muhtaçlara
sýcacýk ekmek diye sunulacaktý açlara
insandan insana merhamet gözenekleri açacaktý
gönülden gönüle gizli yollar yapacak
kendine yabancýlaþmýþ insaný
iyilikle tanýþtýracaktý
kendi uzaðýnda kalmýþ insaný
cümle yakýnlýklarýn serinliðine çaðýracaktý
sancýsý çekilmiþ bir kutlu doðumun müjdecisidir artýk
kalbin susturulmuþ çýðlýklarýna nefes sunacaktý
vicdanýn saklý sancýlarýný
avuçlarýnda kelebek nezaketinde aðýrlayacak
aklýn sarsýcý arayýþlarýna taze bir ufuk gösterecekti
hasretli çýðlýðý hiç susmadý
kalbin çeperlerinden taþmýþtý hasreti
sessizliðin baðbozumu baþladý bir kere
suskunluðun özünden ümit sözleri tutuþtu
her cümlesi
omuzlarýndaki yük taþýnýr gibi deðil
varlýktan daha aðýr
yokluk dehþetinden daha acýlýydý
var-yok arasýndan daha keskin bir býçak sýrtýydý
hayat memat meselesi olmaktan öte bir çeliþki
düþerse, düþmesine son yok
yükselirse, yüksekliðine had yok
iki ihtimal vardý
hira da yaþadýklarý ya doðru ya yanýlgý
yanýlgýysa, her þeyini yitirecek
varlýðýndan utanacak
ruhu zifirin zifiri bir aldanmýþlýðýn içinde kývranacaktý
akýl tutulmasý mýydý bu
körlük müydü
kendini olduðundan fazla görme kuruntusu mu
ne þahit vardý halini doðrulayacak
ne ölçü vardý gördüklerini tartacak
yoksa mecnun muydu
ilk defa emin deðildi olan bitenden
ne olmuþtu ona
nedir bu olanlar
hayretler içinde
tahayyülün uç sýnýrlarýnda
aklýn çeperleri yýrtýlmak üzereydi
bütün zamanlarýn beklentisi
vaktin göðsünde dayanýlmaz bir kalp vuruþu baþlatýyordu
mekanýn bileklerine doluyordu yüzyýllarýn sorusu
sancýsý tarifsiz
gerçeðin doðum sancýsý baþlamýþtý
geri dönüþü yoktu
kabuðunu döküyordu zaman
çatlýyordu kalbi mekanýn
bekleyiþlerin hepsi zarýný zorluyordu sabrýn
kaderin en ince düðümünde çýnlýyordu soru
tarihin en keskin dönemecinde çýrpýnýyordu endiþe
olmaktan öte bir olmak ihtimali vardý artýk
yoksa, ölmeleri özleten bir ölüm de olabilirdi akýbet
ya her þey sahihleþecek
ümit yaðmuru baþlayacak
ya sahteleþecek yüzler, sýðlaþacaktý sözler
insanlýðýn yüzü yerde kalacaktý
soru, saðýr duvarlara vurdu
düþtü
titreyen ses, boþlukta çýnladý
parçalandý.
kýrýlgan merhamet
incecik þefkat kendine gök aradý
havalandý.
bir bilgenin can kulaðýnda kývamlandý tereddütleri
bir kadýnýn sükunetinin avuçlarýnda dindi tereddüdün çýrpýnýþlarý
hayýr
sen mecnun olamazsýn
sana sahtelik bulaþmaz
senin kulaðýna yalan ulaþmaz
senin fýtratýnýn vadisinde bulanýk sular akmaz
seni mahcup etmez Allah
deðerli madenin üzerine sahte nakýþ iþlenmez
nedenleri sýralýyor sonra
hepsi geçerlilik ölçüsü insan için
hepsi insanýn sahiciliðinin belgesi
hepsi adamlýk kalitesinin bir tescili
çünkü sen her þeyle baðýný merhamet üzerinden kurarsýn
çünkü sen iþini görmekten aciz olanlarýn yükünü taþýrsýn
çünkü sen yoksula verir
hiç kimsenin kazandýramayacaðýný kazandýrýrsýn
çünkü sen konuðu aðýrlarsýn
çünkü sen hak yolunda karþýlaþtýklarý musibet
felaket halinde halka yardým edersin
çünkü sen sözü doðru söylersin
çünkü sen emaneti yerine verirsin…
artýk hiçbir þey önceki gibi olmayacaktý
insanlýðýn gurbet ufkuna vahiy doðmuþ
günden güne parlayacaktý
akýp duran
vahiy ýrmaðýnýn en son en diri çaðýltýsýydý duyulan
þehrin uðultularý arasýnda ince bir vicdan çaðýltýsýydý
can kulaðý gerçeðin sesine aþinaydý
bir hakikat bekçisi vardý mekke de.
gerçeðin hatýrýný bekleyen bir kalp
bilirdi kadim haberleri
öncekilere indirilene aþina idi
mekke nin ruhunu boðan ateþli telaþlardan uzakta yaþýyor
biz atalarýmýzý böyle bulduk
geleneðin tortusunu
alýþkanlýðýn kirini
akýllarýna boca eden mekke ileri gelenlerinden farklýydý
çaðýnýn vicdanýydý
sessiz ve vakur
sözün kalbi
insanlýðýn nabzýna yürüyecekti artýk
sýcacýk, taze, yine, yeni
elçisinin canýný yakacak,
muhataplarýna can baðýþlayacaktý
þerefle yüklendi sürgünlüðü
sevinçle sarýlýp öptü
bu sýcacýk sarýlýþta, sürgünlerin mayasýný býraktý kalbine
nasýlsa ebedi bir liman olacaktý vahiy sürgünlere
mültecilere, evsizlere ,yurtsuzlara,
yetimlere, muhtaçlara, açlara…
redfer