Deli Durmuş
Oðlunun yüzüyle ayný yüzü
Ayný kýrçýl saçlar, sakallar
Ayný talih.
Ehliyetli ama bisiklet bile süremezdi
Oðlu, hepsinin tamircisi
Çoktan aþmýþ babasýný
Eli anahtar tutar, çift iþli.
Yine de onaramaz babasý kadar kýrýk yürekleri
Gece bekçisiydi babasý oðlunun,
koca kasabanýn içinde fýrdolayý
kar ezerdi kýþlarý
Belinde jop, yedi altmýþ beþ;elinde elektrik
Aklýnda donmadan gidip uyuma endiþesi
Oðlu uyuyamaz, genetiktir
Bekçi Durmuþ’un duramamýþ oðlu
Okumuþ yazmýþ ya bir yaný baba yaný
Gece gezer, gece yazar
Kim babalar gününü kutlasa
Sýzlar burnunun direði Durmuþ oðlunun
Babasýnýn býraktýðý kaþ kývrýmý derinleþir
Derinleþir ama babasý kadar deðil
On sekiz yýl oldu babasýný anlayalý
Oðlunun þimdiki derdi, yetiþememek.
Çingene çocuðuna sarýlan gövdesine
-Kendi oðlundan ileri tutup þekersiz sabiyi-
Cýgaradan o akþamlýk vaz geçip
Yekdiger deli Cevdet Aðanýn bakkalýndan
Veresiye þeker alýp vermek.
Oðlunun ona varacak on sekiz yýlý daha kalmýþ demek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.