mum söndü tutuþtu, yarelendi, kandillendi yine, yeniden aydýnlýðý yutan, yudumsayan gece. siyahtýr, beyazýn eceli dök artýk yüzün, yüzüme gitmek ki aþktan öte deðil sök, sökül þavkýndan tenime kalmak ki insandan öte hiç deðil siyah, beyaz tam da bildik gri batýmý inadýna her tonunda bir kalp, aþk atýmý...
. . . //
ilhanaþýcýhaziranikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.