Uzamýþ otlar yine mezarýnýn üzerinde Yýllardýr yoluyorum bitmiyor Okþuyorum her bayram mezar taþýný Dinmiyor bir türlü içimdeki o ince sýzý
Boynum büküktür duruþum mahsun Her zaman bir yaným ezik çok yalnýzým Hiç kimse senin yerini tutmuyor
Yordu yalan dünyanýn kahpe gidiþi Aldý her þeyimi yüzümdeki gülüþü Öde öde hesabý bir türlü bitmiyor
Bitmiyor baba özlemi yaþ alsada insan Renksiz bir dünyaya mahkum Hissediyor insan kendini Ne umutlarý oluyor Ne de hayal kurabiliyor insan Vermiyor bir baba þefkatini hiç kimse Sevmiyor hiç kimse bir baba gibi...
Söz verse de babalar Çekip gidiyor zamansýz Geride býrakýlan her çocuðun Kalbinde kalýyor Her gün kanayan taze bir yara gibi...
Hakkýyla babalýk yapan bütün babalarýn günü kutlu bu dünyadan göç etmiþ bütün babalarýn da mekâný cennet olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
MOR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.