ikrar ve ifşa
Kendi sularýma son kez,
ölümden anlayan yaþlý bir kunduz gibi giriyorum.
Ýz sürmek için
:
Adý þekere bulanýp,
bir çok dilde yuvarlanmýþ ama hiç yutulmamýþ
kendi hayatýný hep baþkasý olarak yaþamýþ
ve kalubeladan beri ruhunu aldatmýþ, biriyim.
Þartlarýn ve þeylerin emrinde kayda geçen
güncel kimliðim, hem herkeslerin içindedir,
hem de içinin hiç inilmemiþ yerlerinde
inim inim inlemektedir. Buna raðmen,
yanýlmaya ve yazýlmaya müsait akþamüstlerinde
üstünkörü duygular, örtük dokunuþlar ve ansýzýn
beni hep kundakladý. Alev desem deðil
dumandým sanki. Mezhebimi ararken,
din bildiðim çeliþkiden saptým. Ve her sabah
balçýk gibi akan kalabalýða karýþtým,
ikrar ve ifþa arasýnda.
Þimdi sýr saçýlan ýþýltýlý yolda, yolcunun
tabutuna çivi çakmasýyým artýk, geçin beni,
cehenneme doðru.
1862bin22Ýst.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.