Bu hayatta kendimin yoldaþý Yine ben oldum, Kendi yolumdaki taþlarý Yine ben çektim. Az gittim, uz gittim Dere tepe düz gittim. Masallarda da derler ya 6 ay 1 güz gittim. Kendi kendimin kýþýný da Bahara çevirdim. Ama gel gör ki her þeyle karþýlaþtýðým Bu yolda aþk ile bir türlü denk gelemedim. Onur’u onursuzca sevdim, Kýþlarýmý bahar eden, Gülünce güller açan Adýný duyunca gönlüme deniz gelen Beni benden edip þair eden Adamla adýmlarým karþýlaþmadý bir türlü. Benim de aðzýmýn kenarýnda unutulmuþ bir türkü, Hep bekledim... Olmadý, yetmedi takvim yapraklarý, Yerine yenisini ekledim. Bir gün birden bire karþýma çýkarsa, Bir sonbahar akþamýnda, Kollarým kavuþursa o güzelim boynuna, Sarýlýrsa eðer o da bana, Ben de sarýlýrým aðlarým Gün kavuþana kadar sabaha Yemin olsun ki Yüce Tanrý’ya... 17.31
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurdan Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.