ELVEDA.

Bitmez bu yýllar dedim, gençliðime aldandým.
Anam babam ölünce, öksüz ve yetim kaldým.
Birde evlat acýsý, büktü benim belimi.
Sormayýn can dostlarým, anlatamam halimi.

Neler gördüm neler ben, þu geçici dünyada.
O güzel günler bitti, yaþlandým ben sonunda.
Hayat denen bu yolun, iniþ çýkýþý vardýr.
Ýlkbahar baþlangýçsa, yaþlanmak kýþtýr kardýr.

Talebelik çaðýnda, eser kavak yelleri.
Gönül bahçelerinde, açar aþkýn gülleri.
Al, yeþil, mavi giyer, mahallenin kýzlarý.
Buna yürek dayanmaz, ne güzeldi nazlarý.

Uçar gider o yýllar, kelebekler misali.
Sonra gerçekler baþlar, biter gençlik hayali.
Askerlik yýllarýnýn, anýlarý baþkadýr.
Sevgilinden uzaksan, hayal et yanýndadýr.

Hayatýn zor yýllarý, evlenme ile baþlar.
Varlýklýya kolaydýr, yoksulsan zordur yýllar.
Yuvayý þenlendirir, çocuklarýn olunca.
Ne kadar sevinirsin, onlar yuva kurunca.

Torunlar sýra sýra, dede diye seslenir.
Onlarýn büyümesi, sana mutluluk verir.
Bu hayat iþte böyle, dönde bir bak aynaya.
Aklaþmýþ saçlarýný, baþlarsýn taramaya.

Hayatýn film gibi, geçer senin gözünden.
Bunca yýl böyle geçti, uçup gitti ömründen.
Kimse gitmek istemez, ölüm gelecek birden.
Ýnsanoðlu fanidir, kaçamayýz ölümden.
Biz ruhlar âlemine, döneceðiz yeniden.
HÝLMÝ CAN.
16.HAZÝRAN.2022. (5149)





Sosyal Medyada Paylaşın: