SON-BAHAR

Son-bahar demiþtim yüreðime geldiðinde
Þimdi Fizan kadar uzaklardasýn
Býrakýp gittin ardýna bile bakmadan
Ümitlerimi yaktýn, tarumar ettin hanemi
Sözleþmemiz bir ömürdü bir yastýkta
Periþaným, gözlerde yaþlar, karardý dünyam...

Hayal etmiþtim seninle Eyüp tepesinde
Bir çay bahçesinden uzanacaktýk Ýstanbul’a
Sultan Ahmet, Ayasofya, Yerebatan
Fatih’in feth ettiði tepelerden Ötüken’e
Tanrý daðlarýnýn cennetinde gezinecektik
Düþlerim yarýda kaldý, kül oldu Kaf daðýmýz...

Sardunyalar, menekþeler, mor zambaklar
Açmýþtý baðrýmýzda dört mevsim
Emirgan koyunda keyifle demlenmiþtim
Bir türkü tutturmuþtum sevda yanýðý
Sandalla mavi sularda gezinmiþtik
Mavi gül bahçesinde öpmüþtüm alnýndan...

Hayat güllük gülistanlýktý adýmlarken aþký
Kollarýmda sýcacýk güneþtin batmayan
Gecelerin ayazýnda tenimdi üþümeyen
Sendin gülüþünle yedi iklimi birden yaþatan
Yaz içinde andýkça seni titrer yalnýzlýðým
Son-bahar demiþtim yüreðime geldiðinde...

Zafer Direniþ
...

Hazan sardý yüreðimi. Gel bahar güneþim ol...



Sosyal Medyada Paylaşın: