Hiç Hak Etmediğim Tokat

Hava çok soðuktu.
Sokaklarda kimse yoktu.
Ve ben ne yapacaðýmý bilemiyor,
Ýçin için aðlýyordum.
Gök gürlüyordu.
Þimþek çakýyordu.
Yaðmur da bardaktan boþalýrcasýna yaðýyordu.
Baþýmda elmalý þeker sinisi, elmalý þeker satýyordum.
Zira satmak zorundaydým akranlarým o saatte sýcak yataklarýnda mýþýl mýþýl
Uyurken ben ellerim cebimde sokak sokak dolaþýyordum.
Var gücümle “elmalý þeker” “elmalý þeker” diye baðýrýyordum
Almak için hiç kimse seslenmiyordu.
Zemin katýn penceresinden adamýn biri beni çaðýrýnca,
Sevincimden dünyalar benim oldu.
Koþa koþa pencerede beni bekleyen adama gittim,
Gider gitmez bana bir tokat attý gözümden þimþekler çýktý.
Oðlum sabah sabah ne baðýrýyorsun?
Nöbetten gelmiþtim uyumam lazýmdý beni uykumdan uyandýrdýn.
Ben de aðlaya aðlaya dedim ki “ne vuruyorsun”
“Ben bu saatte keyfimden mi sokak sokak dolaþýyorum”
“Elmalý þekeri keyfimden mi satýyorum”
“Ben de yataðýmda uyumak istemez miyim”
Deyince Adam sanki bana o tokadý attýðýna bin kere piþman oldu.
Satmak zorundaydým zira onun parasýný fýrýncýya verip ekmeðimizi getirmek zorundaydým.
Aðlamaklý, aðlamaklý eve gidince,
Annem, anne þefkatiyle boynuma sarýldý bir kaç kez öptü beni teselli etti ve satmaya tekrar gittim.
Biz çocukluðumuzu baþka çocuklar gibi yaþayamadýk...
Ama piþman deðilim.
Ýyi ki çocukluðumu yaþayamamýþým.
Þimdi þayet küçük þeylerle mutlu oluyorsam,
Hayatýn iniþli çýkýþlý yollarýnda, yorulmak bilmeden yolculuðuma, devam ediyorsam ,
Bu sýkýntýlarý yaþamýþ olmamdandýr diye düþünüyorum.
Hayatýn meþakkatleri beni ve ben gibiler ini biledi.
Biz kendi memleketimizden baþka bir vilayete muhacir olunca,
Variyetli bir aile olmamýza raðmen çok yoksulluk ve fakirlik çektik.
Bir zeytini üç veya dört lokmada yerdik.
Soframýzda zeytin var iken, peynir yoktu peynir var iken zeytin yoktu.
Ama çok mutlu ve çok huzurluyduk.
O günlerin huzur ve mutluluðunu mum ýþýðýnda arýyorum þimdi.
Ama yok yok yok.
Ne oldu bizlere ?
Dolu çanaða iki gözden iki çeþme niye aðlar olduk.
En içten saygý ve hürmeti niye unuttuk?
Tarih sayfalarýna altýn harflerle yazýlmýþ vefalýlýðý sadakati niye kaybettik?
Ýþte bundan ötürü iki yakamýz bir araya gelmiyor.
yeyip içtiðimizden tat lezzet alamýyoruz.
Kendimizi iþin kolayýna kaçmadan sorgulamamýz gerekiyor diye düþünüyorum.
14/ Haziran/ 2022

Sosyal Medyada Paylaşın: