Ay dans ediyordu Sabahý özleyen gecenin koynunda Zaman buseler daðýtarak geçiyordu Almýla’nýn düðününde… … Almýla’nýn yüreði bir yangýn yeriydi Gidip de gelmeyen evdeþin Görevinde ki bu son seferiydi … Gönül yarýsý gitti ve bir daha gelmedi Þu Tanrý Daðlarýnda Bir mezarý bile olmadý Almýla’yý bir daha gülerken gören olmadý … Almýla’nýn sönmek üzereydi yaþama ateþi Efkârýný harmanladý, vuslatýný ahrete saldý Gözyaþlarýnda teselli ararken Erken gelen bir ölümle dul kaldý … Almýla hayatýn salýncaðýnda Tüketirken tüm direncini Mahnýlara gülüp, aðlamaya yasak koydu Korumaya çalýþtý inancýný … Almýla’nýn gönül yarasý kumraldý Acýsý tarifsiz bir maraldý Geride hüzün kemirmiþ hayalleri Kaldý sahipsiz… Al, aldý… … Almýla’da yýllandý acýnýn hüzünlü rengi Bir daha kuþanýp gelmedi ahengi, Afsýz hükümlere gark etti Bir daha bulunamadý dengi… .. Almýla ‘Hayata ölüm’ dedi, ‘Ölüme Hayat! ’ Yüreðini delip geçmiþti kýnýndan çýkan hasret Bu yüzdendi konar–göçerliði. Heyhat! … Almýla gözlerine hüzün perdelerini çekip, Soluk ay ýþýðýnda ayrýlýk türküleri söylerken Akbaþlý karlý daðlar ile gecenin doruklarý Her gece ona kulak kesiliyordu … Brs–250510 Sosyal Medyada Paylaşın:
hasko46 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.