KALEMSİZ KELÂMSIZ
KALEMSÝZ KELÂMSIZ
Ne kadar masumduk, ne kadar temiz!
Kirli çýkýnlara kattýlar bizi.
Haram lokma yeyip, olmadýk semiz!
Çamura beleyip, attýlar bizi.
Güvenip de sevdik,caný can bildik
Derdiyle dertlenip, yanýna geldik
Birlikte aðlayýp, birlikte güldük
Geçmez akçe, pula sattýlar bizi.
Bilmezdik nefreti, bilmezdik kini.
Anlamazdýk poyraz esecek yönü.
Soysuz olan bilmez, imaný dini
Yunus olup gölde, yuttular bizi.
Karanlýk geceye, pusu kurdular.
Katar katar yükü, sýrta vurdular
Alnýmýzdan teri, çalýp durdular
Saðanak yaðmura, tuttular bizi.
Bu devran da böyle geçip gider mi?
Eceli gelenler göçüp gider mi?
Hak dünyaya hakkýn, biçip gider mi?
Kelâmsýz, kalemsiz, ettiler bizi.
KARDELEN(Ayrýkotu)
15.06.2022
Tülay Sarýcabaðlý Þimþek
Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.