Kuşadası Esintileri

ý
sen þairsin diyordu sultalý bir ses
ben bir kadýnýn bacaklarýný seyrediyordum
genç bir kýzýn uzun kirpikleri
batýyordu bakýþlarýma
uzuyordu aldýðým her nefes
kimseyi dinlemiyordum..
ýý
bir gamýn perde aralýðýndan
seyrediyordum geceyi kuþadasý’nda
daralýyordum
tütsüleniyordu gözlerim
alçaktan uçan kuþlarý vuruyordu birileri
ben hep sana yükseliyordum..
ýýý
ateþ böcekleri baþlatýrken seviþmeleri
gün batýmlarý oynaþýyordu gözlerimde
dua ediyordum
almasýn rengini kanýmýzdan
ve tükenmesin diye dað çiçekleri
ýv
acý uzakta olmanýn adý
eðilince yüzüne gecenin
iki kiþilik bir yorgan gökyüzü
örtülür üstüne özlemlerin
baþýmý vurduðum duvarlarýn
ustasý hüzün
bilmelisin
ölümlerimin þahididir
sensiz her yeni gün
v
hüküm giymedi aþklarýmýz
konuþsak / susmasak
biraz seviþsek seninle
bilinmeyen bir yönden gün ýþýyacak
yýrtýlacak karanlýðý gecenin
zamanýn zembereði kýrýlacak
vý
ölmek kolay etim kemiðim acýmadan
vazgeçmek olmasa sevdandan
vý
bir adak mumu kadar ömrüm
söz etme / sevdan bir yalan
yalan be gülüm
yalan be can
gene de geceme açmazsan
her düþen yapraðýnda
ben bin kez ölürüm

hadi sapla son dikenini
/ deðiþiklik olsun /
bir gülün renginden gelsin ölüm..



Sosyal Medyada Paylaşın: