Kayra

Sana dünyanýn aslýnda güzel bir yer olduðunu;
Her insanýn özünde iyimserlik barýnmadýðýný
En büyük çaresizliðinde,
Ýmtihana tabi kýlýndýðýný
Ýyiyi kötüden ayýrt edebilmenin zorluðunu
Her koþulda yanýnda olduðumu
Bütün þefkatimle anlatmayý isterdim.

Hüsran yelkenlerine yüklediðim
uðultulu yalnýzlýðýmý da
seninle bölüþmek isterdim Kayra.
Dilerdim ki
konuþmadan iþitilsin sesim
nidamý anlasýn birileri.
Hiç kimsenin derinine
deðmedi gözlerim,
lakin sözlerim d/okundu yüreklere.
Hiçbir insanýn
keþkesi olmak istemezdim;
ama sükutumu kalbime hapsettiðim,
kevgire dönmüþ yüreðimi
özgür býraktýðým
o gün,
en çaresiz yanýmdan asýldým
göðün tavanýna!
Ve çakýldým yerin yedi kat dibine!

Yorgun kalbim
lahzalarýma münkesir,
düþüncem esir olmuþ
mülteci duygularýma.
Aðýr aksan muþtulanan diriliþime,
lal kesilir vuslatým.
Kaidesine kuralýna uymayan
Yasaklý Þiirler gibi
Sürülüyorum þehrinden Kayra.

Kimse bilmiyor
gönül yurdumdan
kendi kendimi ihraç ettiðimi
ve duyurduðumu eylemsiz intiharýmý.
Umudumu
göçebe kuþlarýn kanatlarýna baðladým
sana uçursunlar diye.
Ne ben, ne de aðýdým
sýðamadýk bu dünyaya.
Bir Anka kuþu da deðilim ki;
Küllerimden yeniden doðacak,
hayata tutunacak
gücü kendimde bulayým!
Zamansýz gidiþime üzülme
Bana gücenme n’olur Kayra.
Sosyal Medyada Paylaşın: