Duy beni sevdiceðim yanmakta bak yüreðim Ne kadar sevdiðimi aþkým sen bilmelisin. Ýstemem hiç gitmeni sýzlýyor sol küreðim Daðý taþý aþsan da aþkým sen gelmelisin.
Sensiz günlerim harap, geceler oldu viran Nefes alamýyorum nerde kalbimi saran Bilinmez bir dertteyim hani halimi soran Bu kötü kaderimi aþkým sen silmelisin.
Ulaþýlmaz yerdesin yanýna gelemem ki Kalbimde hep sen varsýn kimseye gülemem ki Aramýzda engeller yollarý bilemem ki Ferhat gibi daðlarý aþkým sen delmelisin.
Bakýlmaktan eskimiþ yýrtýk soluk bir resim Çok çok uzaklardasýn ulaþmýyor ki sesim Ecel zamaný gelip verirsem son nefesim Sensiz ölüp gitsem de aþkým sen gülmelisin.
Dünya tersine dönse inan ki gözümde yok Leylayým Mecnunuma, o da sinemde bir ok Þu yalancý dünyada yarý açým yarý tok Nefesim de kesilse aþkým sen olmalýsýn.
Leyla Ýnan (Kýrklareli – 10.01.2008) *Þiirime içten yorumuyla can veren canýþým Dr.Semra Güvenç e candan teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla İnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.