Medetle sarýlýrým düþünce yumaðýna, Çýkýþ yolu bulurum lezzet veren yaðýnda! Mutluluða ererim yaðmur saðanaðýnda, Çay içerken dostumla muhabbetin baðýnda...
Seni anarým dostum geçmiþin izlerinden, Tatlý sözünden güzel bakýþlý gözlerinden, Iþýðýný yayarken mananýn gizlerinden, Çýkarsýz paylaþýmýn gelirdi Kaf daðýndan!
Nerede senin gibi? Var mý bulup anlaþmak, Çorap söküðü gibi söküp hayrý paylaþmak, Kevser ýrmaðý deyip yine candan kaynaþmak, Sevr gibi örümceðin ördüðü aþk aðýnda!
Yýllar sonra çölleri geçip daðlar yaralým, Çýkýp da gel be dostum Medine’ye varalým, Unutulan dostluða örnek olup saralým, Kalp karasý aklansýn merhem olup saðýnda!
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.