İNSAN OĞLU
Gün gelir tükenir gittiðin yollar,
Kesilir takatýn düþecek kollar.
Yarýna çýkmaya senedin mi var,
Neyin peþindesin ey insan oðlu.
Ektiðin çiçekler dalýnda soldu,
Hayaller umutlar yandý kül oldu,
Mezarlýklar çocuk kabriyle doldu,
Neyin peþindesin ey insan oðlu.
Yarattýysa Mevlam rýzkýna kefil,
Ben yaptým diyerek övünme gafil.
Kul hakký yiyerek edersin sefil,
Neyin peþindesin ey insan oðlu.
Her türlü nimeti verir Allah’ýn,
Tohumda Allah’ýn yerde Allah’ýn,
Canýn, cananýn da. varda Allah’ýn,
Neyin peþindesin ey insan oðlu.
Senden önce yaþadý ninenle deden,
On metre kefene sarýldý beden.
Gördün mü mal, mülkle mezara giden
Neyin peþindesin ey insan oðlu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.