unuttum tebessüm etmeyi baþýmý öne eðdirdiler. boþ dünya da ne kadar da kibirlendiler. umut yok insan denilen zerre den. sonu olmayan nedir ki.? kibir mi.? gurur mu.? þerefli bir ölüm mü.? onursuz bir yaþam mý sonsuz olan? anlamýný yitirdi ne varsa dünya üstünde. önce insan yitirdi deðerini, deðerli bildiklerim. ne gülecek bir mutluluðum var. nede kahredecek kadar çok derdim kaldý. bol hüzünlü bir hayatým var. yaþýyorum iþte fay üstünde. ha yýkýldým ha yýkýlacaðým diyerek kendimi de býrakmadým. elbet bende bir gün kalkacaðým omuzlara musalla dan.. {imamýn dört kollu kayýðý ile.} ... saðlýk ve huzurla..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.