BİR UZAY BOŞLUĞU HADİSESİ

bir uzay boþluðu hadisesiyken biz,
yokluk içinde kaybolmuþuz ve gidiyoruz.
sonsuz bir gölge girdabý gibi,
yaþamlarýn içinde yokuz.

zaman almýþ baþýný gitmiþ,
yýldýzlar kayýp birbirine girmiþ,
ruhlar tüm bedenlerden ayrýlmýþ,
ve biz yaþanmaz sanrýlarla kalmýþýz.
boþlukta sonsuz defa, inanýlmaz akýyoruz.
bilmiyoruz nereye varacaktýr sonumuz.

yýldýzlar arasýnda giden bir uzay gemisiyiz.
solucan deliklerinden geçiyoruz.
boþluklar, sonsuzluklar, ardýllar...
kaldýrýmlar yok!
ýþýk musluk gibi akýyor.
evham yapacak durum yok, atom yok!
akýl yok, mantýk yok, yokluk yok!
bitmiþ ve tükenmiþlik bile;
var olmamanýn sonsuzluðunda,
ne ileri gidebilir ne de geriye.

amansýzca, fütusuzca kaybolmuþuz.
sebeplerimiz nedensel deðil sanki,
boþluktan açýða çýkan çokluðuz.
o kadar çaresiz ve o kadar mazlumuz ki:
ne içten söylenen güzel þarkýlar,
ne de bin defa ilhamla yazýlan þiirler,
hiçbir þey anlam ifade etmiyor.
biz, biz olmak deðiliz.
biz, yok olmak üzereyiz.
ve yokluk bir köþede aðlýyorken,
biz, yokluða bile hasretiz.

kaldý ki, yolda kalmýþlarý düþündüren her þey;
ardýna bakýlmadan unutulanlar gibi,
ne bir topluluk var ne de bir birey,
ne de var olmasýný umduðumuz sevgi,
aramýzda paylaþýlýr mý peyder pey?

afak, yolculuk yapýlacak yer deðil.
bekleyen yok, durak yok, beklenti yok!
araç yok, yakýt yok, vakit yok!
anlamsýzlýk daha da anlamsýz,
yalnýzlýk ýssýzlýktan bile ýssýz,
ve daha derin manalar içinde yüzen biz,
soyuttan bile daha soyut kalmýþýz.

sabah, öðle, akþam ve gece ne varsa;
hepsi birbirinden sýyrýlmýþken,
kalan yok, giden yok; vedalar yok!
yol yakýnken geriye dönen yok!
aþk yok, hüzün yok, hissiyat yok!
hesap yok, kitap yok, hitap yok!
bir araftaymýþýz gibi; taraf yok!
zaman içten içe üzülmüþ ve aðlýyorken;
tüm bunlarýn hiçbir anlamý yok!

belli ki var olmayan anlamsýz þeylerin,
var olmasý kadar olasý her olasýlýk;
tüm desenlerin ve de tüm renklerin,
bir araya getirdiði sanatsallýk,
bir girdaba teslim olmuþ gidiyorken,
bize acý verir mi ki bu ayrýlýk?

düþünemiyoruz artýk bunlarýn hiçbirisini.
ve olacaklar eninde sonunda olacak.
isyan edemiyoruz, ve duyuramýyoruz sesimizi.
herkes bizim gibi zannediyor ancak,
hiç kimse birbirini görmüyor ve de duymuyor!
aralarda sonsuzlara varan bir boþluk,
yok gibiyiz. minicik, ufacýk insanlarýz.
kaçýnýlmaz sona varýyorken bu yolculuk,
artýk hepimiz birer yalnýzlýðýz.

ve öylece olacaklarý bekliyorken,
sonsuz, karanlýk bir uzay boþluðunda,
bir uzay boþluðu hadisesiyken biz,
sebepsiz, nedensiz ve de çaresiz:
geldiðimiz gibi geri gideceðiz.
Sosyal Medyada Paylaşın: