Buymuþ meðerse nasibime düþen Buymuþ demek ki ellerimden gelen Bilmedim Dönüþü olmayan bir yoldu bu Bilmedim Genzimi Her sabah yakan o tozun benimle çoktan barýþýk olmasýný Harcýn betonun tuðlanýn o meþhur helal ekmeðin ellerime bulaþan kirin Akþam olunca Sýrtýmý sývazlayan kamburumu Baðrýma bastýðým bir þey gibi önemsedim
Buymuþ meðerse yaþýyor gibi görünmem Buymuþ Kemikleri dokuz yerinden kýrýlýn bir babadan çýkan ses Bir cinayet türküsü gibi kulaklarýmda Buymuþ çocukken ölmenin doðurduðu þey Ölümün sahiden ölüm olduðu yaþlarýn arasýnda savrulup gitmem
Sektenin üstünde buldular beni Paslý çivileri düzeltmekle uðraþýrken Ben Edilmiþ bir merakýn hüzünlü sonuydum Boyuna çarpýþýr dururdum hayatla Genç ve hala yaþamak istiyorken Herkesten önce ben önce ben Umudumu boðazladým Annem ölünce çok üþüdüm çok üþüdüm çok üþüdüm
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Altıntaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.