Mutluluðu ellerimle büyüttüm.
Mutsuzluðum,baþ ucumdan gitmedi.
Siyahlarý,beyaz ettim,boyattým,
Bir gün olsun duvarýmda tutmadý.
Aðlayan bir çocuk varsa o ben dim.
Ezilen bir yürek varsa o ben dim.
Arkasýndan hançerlenen,o ben dim.
Ellerimden,bir babam da tutmadý.
Kuytularda çýðlýk attým, kim bilir.
Resimlerim, yýrtýp attým kim bilir.
Babam diye,yastýk öptüm,kim bilir.
Tan uyudu...horozum hiç ötmedi.
Bazý bazý güldü isem hep yalan.
Yollarýmda dizilidir hep yýlan.
Ýçerimde dürüm dürüm ah alan.
Ürün ektim...mevsim tustu,bitmedi.
Usta idim,çýraklýða sürüldüm.
Ehil idim,kýrk satýrla soruldum.
Hasýmlara köle diye verildim.
Liralarým,üç beþ kuruþ etmedi.
Laleye güvendim,bahar gelmedi.
Masala inandým yüzüm gülmedi.
Anam baþ ucumda üç diþ kalmadý.
Ninni olup,türkü olup yatmadý.
El, bayram ederken,aðlardým,sessiz.
Ezgiler söylerdim,kuytuda...saz sýz.
Babam,anam göçtü, tabutsuz,yas’sýz.
Ýzleri toz oldu...yel da yutmadý.
Nebi KILIÇKAYA
06/06/2022
Pazartesi
03: 40
SÝVAS
......
Yýllar yýllar sonra,
bir deli þair
bu þiiri okuyacak...
kilitli kapýlarý açacak
gelip,
ruhuma bir fatiha okuyacak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.