AYYAŞLA HASBİHÂL !

Hayli geç bir saatte, sokaktaydým dün gece.
Bir mýrýldanma duyup, yürüdüm o köþeye
Demlenen bir ayyaþmýþ,,dilinde iki hece:
"Ey-vah" diyor sürekli, bakýp bakýp þiþeye.

Merakýma yenilip, çöktüm yanýbaþýna.
Biraz çerez çýkarýp,döktüm yanýbaþýna.
Savrulmuþ parkasýný, çektim yanýbaþýna.
Tanýdým onu birden ! Aktým yanýbaþýna.

Çocukluk arkadaþým, karþýmda duruyordu.
Kalbim sanki çýldýrmýþ gibi hýzla vuruyordu.
Yýllar biz insanlarý nasýl da yoruyordu.
Ýçim parçalanmýþtý, dudaðým kuruyordu.

Ne kadar deðiþmiþsin, hey gidi "Zýpkýn Ali"
Dedim kendi kendime, iç çekerek derinden
Neden böyle olmuþtu, neydi onun bu hali.
Izdýrap akýyordu, görünen her yerinden.

O da beni tanýdý, belliydi bakmasýndan.
Tek gözünü kýrparak, iþaret çakmasýndan.
Ve ucunu kýrarak, sigara yakmasndan.
Belli ki çok içmiþti, anladým kokmasýndan.

Bu arada þiþeden, her yudum alýþýnda.
"Eyvah"diyordu yine, gözü her dalýþýnda.
Kimlerin rolü vardý, bu hale geliþinde ?
Ne sýrlar saklýyordu, o acý gülüþünde.

Þiþeyi uzatarak, bir fýrt da sen çek dedi.
Hayal deðil gördüðün, bu acý gerçek dedi.
Sokul biraz yanýma, baþ ucuma çök dedi.
Hiç bir þey sorma bana, önce sen bir dök dedi.

Yirmi yýl görüþmeden, ne de çabuk geçmiþti.
Sanki bir ayyaþ gibi, zaman bizi içmiþti.
Hayat sahnelerinde, bir çok roller biçmiþti.
Ben ona anlatýrken, yeni þiþe açmýþtý.

Ben susunca baþýný, gökyüzüne kaldýrdý.
Gözlerine uzaktan, bir kaç yýldýz aldýrdý.
Sonra dudaklarýna, yine"eyvah" çaldýrdý.
Sanki o an içine, cehennemi doldurdu.

Nihayet en sonunda, aðzý dili çözüldü.
Anlattýkça adeta, büzüldükçe büzüldü.
Kýrýþmýþ gözlerinden, bir kaç damla süzüldü.
O yaþlar sanki benim boðazýma dizildi.

Özel harekattayken, kollarýný "budamýþ"
Gazi olup vatana, "azýcýk" borç ödemiþ.
Karýsý, elsiz kolsuz, adamla olmaz demiþ.
Malesef bir darbe de, ailesinden yemiþ.

Her þeyini býrakýp, terketmiþ evi barký.
Kalmamýþ sokaklarda, ayyaþlardan bir farký.
Kýrýlmýþ gönlündeki, umudun renkli çarký.
Dilindeki o "eyvah", þarkýymýþ meðer, þarký !

Maaþ kartsýz, parasýz, bulduðu yerde yatýp.
Ýçki almýþ hepsiyle, madalyalarý satýp.
Ýçlerine her gece, anýlarýný katýp.
Dolaþmýs sabaha dek, "eyvah" narasý atýp.

Traþ görmemiþ yüzü, kimse bilmesin diye.
Duyanlar arayýp da, asla bulmasýn diye.
"Zýpkýn Ali" adýna, leke gelmesin diye.
Geride kendisinden, bir iz kalmasýn diye.

Sözleri bittiðinde, zorla kalktý yerinden.
Yine bir "eyvah"çekti, bu sefer çok derinden.
Son bir yudum alarak, þiþelerin birinden.
Yürüdü kaderine, umutsuzca yarýndan.

Tanýmadan geçseydim, ayyaþýn biri derdim.
Olmazdý þimdi asla, iç kavuran bir derdim.
Gebersin ayyaþ deyip, durmaz çeker giderdim.
Ona vefa borcumu, peki nasýl öderdim ?

Sakýn ha hor görmeyin, ne sarhoþ ne ayyaþý.
Yanýltýr emin olun, kirlenmiþ üstü baþý.
Bence onlarýn hepsi, çatlamýþ sabýr taþý.
Ýçtikleri þiþeler, inanýn hep göz yaþý.

(ÝSMAÝL SIKICIKOÐLU-Onuncuköylü)









Sosyal Medyada Paylaşın: