Hiçbir Zaman

Bazen bir þiir boðazýnda düðüm olurda
Yutkunup durursun çoðu zaman
Sözcüklerin birbirini öldürdüðü arena gibi
Hýçkýrýða dönüþür kimi zaman
Gizli bir eldir zehir þýrýngalayan
Ýþitilen, duyulan ve koklanan
Depreþir tüm gücüyle bataklýðýn dibi
Çekip çýkarýr bir güç oradan
Son bir hamleyle ayaklanan.

Kuþkulu bir bakýþla irkilerek
Dersin ki öfke neden, isyan neden
Beklenti ne, üzen ne
Bu hasret neden
Nereye gitsen býrakmaz peþini
Duyarsýn ilgisiz bir cevap sanki
Söylenir o ses hiçbir zaman.

Þimdi gözlerim dolu olsada
Amansýz acýlarla yenilmeyeceðim
Daha büyük yýkýmlara hazýr olacaðým
Kaynaþan sesler yüreðimi yaksada
Hayýr vazgeçmeyeceðim.

Ne kadar çok isterdim hasrete ulaþmayý
Ne olurdu yazgýmý deðiþtirebilseydim
Daðlarda batan güne
Köpüren sulara ulaþabilseydim
Özgürlük ve unutuþun yolunda
Yürüsem, koþssam yükselebilseydim.

Her ne kadar gönlüm yansa da kederle
Acýlarýmý hapsedeceðim içime
Ve diyeceðim ki umutlarýmý bitirmedim
Geri dönmeyeceðim hiçbir zaman
Yola düþtüðüm zaman...






Mustafa Yaman
27 mayýs 2022
Sosyal Medyada Paylaşın: