Kara toprak deyiver, neden güzel kokarsýn Cümle insan tenini, karanlýða sokarsýn Gelen bu güzel koku, dostlarýn kokusu mu Ne çýkarýn var senin, bunca yuva yýkarsýn Henüz hazýr deðilim, gençliðimi geri ver Neden güzel kokarsýn, kara toprak deyiver
Cenazeye gelenler, olmasýnlar periþan Kaybolsun beyaz rengin, yeþil örtünü kuþan Ýnsan soyu tükense, takmazlar sana niþan Gözün doyunca elbet, sen de bir gün býkarsýn Hava daha soðuktur, açsa da kardelenler Olmasýnlar periþan, cenazeye gelenler
Ayrýlýðýn acýsý, her gün kalplere çöker Ölüm meleði gelir, ruhu bedenden söker Körpe körpe fidanlar, erkenden yaprak döker Duysaydýn feryatlarý, kulaðýný týkarsýn Nice öksüz, yetimin, asla bitmez sancýsý Her gün kalplere çöker, ayrýlýðýn acýsý
Mevtalara sordun mu, onlar buna razý mý Senin ile buluþmak, alýndaki yazý mý Bu acelen nedendir, kovalayan tazý mý Sen girdiðin bedenden, acep nasýl çýkarsýn Sorumu iþitince, söyle hayra yordun mu Onlar buna razý mý, mevtalara sordun mu
Emrihak vasýl olsa, bilirim bakmaz yaþa Ýnsanýn aslý toprak, uðrar ölüm her baþa Doðruluktan ayrýlma, haram katmadan aþa Seðmenoðlu düþünüp, canýný mý sýkarsýn Her nefis ölecektir, dünyada vakti dolsa Bilirim bakmaz yaþa, emrihak vasýl olsa
Seðmenoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.