SUSKUN VEDALAR

Büyüyen küçük çocuklardan,
Öðreniyorum yaþlandýðýmý.
Aynalara bakmýyorum kaç zamandýr.
Sararmýþ fotoðraflarda kalmýþ
Hipokrat gülüþüm.
Kim bu diyorum içimdeki
Gayri meþru çocuða
Vakitsiz kaðný sürüsü gibi
Geçip gitmiþ zaman.
Biz yaya kalmýþýz,
Mutluluða giden dolambaçlý yollarda
Bize koklayacak gül kalmamýþ,
Kaktüslü dikenlerde kurumuþ kanýmýz.

Daðlarýn isyankar zirveleri kadar
Yalnýz, yorgun ve umutsuzum.
Bir oðlum olsaydý þayet
Adýný umut koyardým,
Umudum o zaman olurdu elbet.

Elif, lam, mim
Üç harf düþüyor geceye
Kuran sesinde.
Titriyorum huzurun ayaz izlerinde

Üþüdüðümü anlýyorum
Anýlarýn sarhoþ ayazýnda
Gözlerimin sahiline vuruyor
Denizlerin hüzün rengi
Tozlu dalgalar yanaðýmý suluyor.
Yaðmurlarý heybemde taþýyorum.
Gemiler yanaþýr ruhumun cesedine
Bense yýllarýn siyah beyaz desenine

Divitte kül rengi ateþler
Senli sayfalarýmý tutuþturur.
Kanlý bir þafaðýn, daraðacý hüzünlerinde
Bir gülün türküsüne ses oluyorum
Ömrün daðlarýna kara bulutlar çöküyor
Ben yaþamadan ölmenin soluksuz nefesinde
Sevdanýn yurdundan ardýma bakmadan
Suskun vedalarý takýp dilime gidiyorum.

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: