Ben insanlardan bir þey beklememeyi, Onlar bana emeklerken Benim onlara koþmamamý, Onlar benimle aðzýna geleni söyleyerek Sohbet ederken, Benim cümlelerimin de sivri dallarýný Budamamamý, Yani benim de sivri dilli olmam gerektiðini, Bundan sonra: "altta kalanýn caný çýksýn" Felsefesiyle hareket etmemi, Hayat bana kafama vura vura, Topuðuma sýka sýka öðretti. Nasýl mý? Anlatayým mý? Mesela doðum günü hediyem, Hep geç gelir, Diðerlerinin kapýsýna o gün sabah 8’de gelen hediye, Bana gelene kadar üzerinden geçer 1 hafta. Biliyorum insan iliþkilerini böyle düþünmem Yaptýðým bir hata. Ama gel gör ki, Ben de insaným, Diðerleri gibi "deðer görmek" Benim de hakkým... Ýþte bu anlattýðýmý kendi kendime yapýyorum artýk... Dedim ya akýllandým birazcýk. Kimse benden nasýlsa deðerli deðil. Kendimi yalnýz hissetiðim zaman Hep þunu diyorum: Sana vereceðim tek akýl, Aklýn varsa tek takýl...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurdan Kaplan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.