HİCİVNAME (ŞAİRLER - SAİRLER)

Ýki satýr yazýmý görüp þiir dediler
Okuyunca seslice, duyup þair dediler

Pek anlamý olmayan mýsralarý duyanlar
Birbirine anlatýp ne de mahir dediler

Gülü bir yana koyup, dikenleri yazdýkça
Bütün bu ifadeler, akla dair dediler

Yazýp çizmekten yana, bir servetim yoktu ki
Bunu duyanlar hemen, ne de fakir dediler

Ne yazdým, ne anlattým, bazen fark edemedim
Yine de okuyanlar, müthiþ fikir dediler

Bazen serbest usulde kaleme almýþ idim
Sanýrým bu sebepten serbest nesir dediler

Hep yanlýþ olmaz diye, bazen de doðru yazdým
Bütün doðrularýma hepsi “sihir” dediler

Nasihate varan ne kadar mýsra varsa
Bu zamanda kimseye etmez tesir dediler

Ýnce ince düþüp kaleme ne aldýmsa
Bu da baþkalarýna olmuþ esir dediler

Bu söylediklerime kimse inanmaz imiþ
Sebebini sorunca zaman ahir dediler

Vezne döktüm þiiri, anlaþýlmadý gitti
Batýn bize yaramaz, illa zahir dediler

Bazen fikrimi yazdým, bu böyle olur diye
Bunun da idrakine yerleþmiþ kir dediler

Nasihate benzer þey, yazýyordum bazen de
Böyle þeyler zahmettir, olmaz ecir dediler

Aðzýmdan çýkanlarý kulaðým duymuyormuþ
Böyle þair mi olur, belli sair dediler

Sükûti mýsralarý alt alta yazdýn ama
Neden gayri bilinmez, sana nasir dediler

Sosyal Medyada Paylaşın: