dakikalar bezgin
saniyeler bitap
saatler harabeye dönüyor giderek
ve bekliyoruz
belli saat dilimleri arasýna sýkýþtýrýlmýþ
bir yýðýlma
bir izdiham
durmaksýzýn
kývrýmlý bitimsiz örtülerimizle
mevsimlerden silinmemek için
sevgiliden ayrý düþmemek için
bekliyoruz
gecede ay
ýþýðý penceremizde
hecelerle yazýlýydý
dudaklarda ki kelimeler
yönü bilenmez yakarýþlardý
cümlesi nefesti
cümle ümitlerin baþ harfleriydi
beklediklerimiz
arzu ve isteyiþlerin ilkiydi
uzayan gölgelerin kabullü sükunetiydi
gönlün göðüne inen gökkuþaðýydý
hep buradaydý beklenen
hiç gitmemiþti
vakitti artýk giyindiðimiz
hýrçýnlaþýyorduk beklerken
kimi telaþlý
kimi hýrslý
yol açýktý
darlýðý aþacak geniþliklerden
idrak inmiþti aklýmýza
yýrtýlmýþtý anlamsýzlýðýn karasý
yüzümüze mananýn aydýnlýðý saçýlmýþtý
beklerken
kadim bir zincirin halkasýna dahil olmuþ
bir yandan cennet bahçesini tahayyülü
bambaþka bir ruh
latif bir hava
serin bir su
kýrda gelincikler gibi
yüreklere sekine indiren serin rüzgarla birlikte
gölgeliklerde
müjdeler bekliyorduk
sevdalý kelimeler çatlamýþ dudaklarda
ardýn sýra onca yol kat ettiðimiz
sadece çöller
tepeler,
denizler deðildi geçtiðimiz
ne ateþlerden atlamýþ
ne taþkýnlarda boðulmaktan dönmüþ
ne fýrtýnalarda yalpalamýþtýk
düþmediðimiz çukur
itilmediðimiz uçurum
kilitlenmediðimiz kapý kalmamýþtý
bir lütuftu
beklediðimiz
sessizce sokulduk yanýna
gölge serinliði oldu yolumuz
bir aðaç gölgesinde dinlenen yolcunun yanýna yazýldý adýmýz
göklü sevdalar yüklendi baþýmýza
bulanýk selden kurtardýk kendimizi
durulduk
telaþlarýmýzdan kurtulduk
beklerken
kalbe bahþedilendi her ümitli gece
yýrtýlabilir teniyle zemin üzerinde titriyordu
kendi içine kapanmýþ
bulunduðu yerde dudaklarýný kýpýrdatýyordu
ayakta
yorgun
dimdik , omuz omuza
kapýda merakla bekleyenler gibi
bekliyorduk
redfer