Hep mutlu bir roman aþkýný özlerdi adam. Zor olmadan, yürekten seven iki çift olmalýydýlar. Çýkarsýz sevmeliydi adamý kadýn, adam da onu... Saðlýkta ve hastalýkta hep yanýnda olmalýydý. Kafasýna estiði gibi davranmamalý Rahatsýz olduðu þeyleri yapmamalýydý adamýn Tabii ki adam da yapmamalýydý Umutluydu buldum dedi yanýldý Ýnsanlar çok sevildiðini bilerek havalanmamalýydý. Neyse, o olmalýydý , Þýmarmamalý, hesap vermeyi bilmeli, Nasýl olsa bu bensiz olamaz dememeliydi. Her þeyi düþünerek hareket etmeliydi Olmadý. Bir insana o iliþki acý çektiriyorsa , o birliktelik bitmeliydi, yürekle deðil mantýkla hareket edilmeliydi. Bu ayrýlýk acý çektirse de Mantýðýný dinlemeliydi Mantýðýný dinledi adam Arada bir yüreði yine yokluyor, acýsa da yüreði adamýn, artýk mantýðýný dinliyor Olacak geçecek , bu acýlar bitmek üzere, Elbet bitecek. Adamýn acý çeken yüreði nasýrlaþtý artýk Ve artýk umduðu, güvendiði bir aþký elbet yeniden bulacak…
(Bir roman aþký Kazým DOÐAN 29.05.2022 Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.