İSTANBUL'UN FETHİ

ÝSTANBUL’UN FETHÝ

Sene bin dörtyüz elli üç:
Bir fetih ki zorlu ve güç.

Bu güzel müjdeli belde
Denendi daha evvelde...

Fetih nasip deðil imiþ
Fetih, Fatih’i beklermiþ!

Çiçeði burnunda bir can:
Fatih, on dokuzluk civan!

Ve o, bakmadan yaþýna
Geçti ordunun baþýna.

Çaldý mehter; coþtu nefer
Nidalarla inledi yer!

Dilerse eðer Yaratan
Gemiler yürür karadan!

Yürüdü daðlarca gemi
Sevinç sardý yüreðimi.

Manevi destekli harbe
Karþýda yatan Sahabe.

Coþturdu dað yiðitleri
Eyyub Sultan Hazretleri!

Rasul-ü göreni görmek:
Saadet bu yolda ölmek!

Gözyaþýyla ýslak secde,
Kaptýrmýþ kendini vecde!

Kutlu Koca Akþemseddin,
Fethi sýrra ilk sen erdin.

Rabb’im ne büyük imtihan,
Doðru cevap: ihlas ve can!

Köprü kurulmuþ Sýrat’a
Sultan Han binmiþ kýrata.

Gökten boþalan ateþti,
O gün cehenneme eþti!

Elde mýzrak, sýrtta hançer
Kan kokuyor kan; herbir yer!

Atýlan top mermileri,
Paramparça kimileri!..

Kol, bacak, kýrýk; baþ kesik!
Gövde ezik ; vücut eksik!..

Bir yiðit çýktý hisara
Sýrtýnda binlerce yara!

Sancak açýp dimdik durdu:
Cennetin yolunu sordu!

Bayraklaþtý Ulubatlý
Þehit þimdi çift kanatlý!

Bitti artýk kaygý, tasa:
Ýstanbul mezar Bizans’a!

Gerçekleþti büyük fetih,
Topkapý’dan girdi Fatih!

Fahri kainat müjdesi
Ýstanbul, Ýslâm beldesi...
Kemal Karapýçak
Sosyal Medyada Paylaşın: