Göklerden Köklere
(Yýldýrýmlar gibi koþup acele
Ýki karýþ mezarýma yatýrýn
Býrak kalsýn hatýrasý ecele
Þu üç günlük dünya denen satýrýn)
Eskiden bin arzuyla geçse yýllarým derdim
Hep büyümek büyümek büyümek hevesiyle
Takvimler geldi geçti ömrümü yere serdim
Akýp gitti hayatým bir katre su sesiyle
Saatler ilmik ilmik vücudumu örseler
O gülen gözleriniz halimi bir görseler
Gece benim sürgünüm þehir bir siyah duvar
Yürürüm adým adým yollarýmda kör kuyu
Þefkatli kollarýnla sarýl bana dalgalar
Ah ne zor yalnýz çekmek matem denen korkuyu
Gemiler ufuklarda küçülür yavaþ yavaþ
Hammal olmak neyime gam yüklüyüm arkadaþ
Yeter artýk yýldýzlar kandilleri yakmasýn
Güneþ üþütür beni zemheride eririm
Ey hilâl o gözlerin melûl melûl bakmasýn
Yaþamak korkar benden ölümü ürpertirim
Kurudu azar azar goncalarý gülümün
Bir arþýn makberi yok yeryüzünde ölümün
Senelerdir yaþadým hayat denen mahpusta
Bir kum saati gibi eridiðimi gördüm
Ahlâk bitmiþ o Mecnun aþký yitirmiþ pusta
Kalbime að misali ölü Leylâ’yý ördüm
Kâbe duvarlarýna çarpar aþkýn hilâli
Yaþamak insanlarýn kudretli izmihlâli
Yýllar yýlý tepemde sermest sermest yürüyen
Ýnsanlar alýn benden þu deliþmen baþýmý
Seher de billûr gibi gözlerimi bürüyen
Taþýmý seyredeyim þu makbersiz taþýmý
Kalkýn ölüler artýk gök makberim makberim !
Size köhne o dünya bana bu mesut yerim !
k.a.gazioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
arslan gazioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.