rüyasý bölündü
ýrmaðýnýn kýyýsýnda göz göze geldi
ürkütmekten korkarcasýna elini uzattý yavaþça
parmaklarýnýn ucundan döküldü yaseminler
içine dolan sese sokuldu
usulca
suya, topraða, bulutlara ýþýðýný düþürdü
derin bir nefesle belli belirsiz irkildi
bir adým geriye sýçradý,
güzel gözlü ceylanlar da onunla birlikte sýçradý
tüm kuþlar onunla havalandý
gözlerini dallarýn ,yapraklarýn boþluklarýna uydurdu
*
bir kez daha
sesi bulutlarda göklerde, alný aylarda güneþlerdeydi
göðsü ,olanca güzelliðiyle açýlýrken bir baþkaydý
sözleri ruha iþlerken bambaþkaydý
kolay söylenir bir adý vardý
aklýndan hiç çýkmayan ismi bir çýrpýda fýsýldadý
fýsýldadýðý isim yansýrken
dudaklarýnýn arasýndan
tekrarladý bir daha
ayný özden yaratýlmýþ olmalýydý
ayný cevherden
ayný yerden
ayný yurttan
ayný evden gelmiþ olmalýydý
öyle sýcak, öyle içten, öyle tatlý, öyle þirindi ki
öyle candandý ki
öyle aþikardý ki
bir candý þeksiz þüphesiz
*
karþýda masmavi gök
her yerde onu bekleyen, onun yüzü
ufuklarýn altýndan geçip gidemezdi
her aný gökten düþen bir nasipti
hava, ýþýk, rüzgar, yaðmur…ondandý
onun hatýrýna vardý gündüz
onun hatýrýna mukadderdi gece
nasýl geçmiþ deðilse
nasýl gecenin göðünde güncellenirse gece
onun hatýrýna takdir edilendi
her nefes
unuttuðunu hatýrlatmaya
geri döndürmek üzere
görünmeyeni görünür kýlmaya geldi
sýð sevinçleri
çölünden hazlarý tatmaya geldi
vahasýna çaðýrmaya geldi
küllerini üflemeye geldi
eskilerin kabuðunu kaldýrmaya geldi
geldi mademki
yüzleþecekti artýk
*
bu delice zamaný öylece durdurmak istedi
sözden öte ,
hece ve kelimelerden öte
yetmeyen seslerden öte
sadece yürüdü
ayaklarý sürttü
dizlerinde derman bitti
gidemedi
yatýrdý göðsünü yangýnlarýn üzerine
alevlendi , yandý ,korlaþtý
saçlarýnýn arasýndan geçirdi nice gün görmüþ elini
yanaðýndan süzülen terini sildi
yanan alnýný yokladý
ateþini biran için dindirdi
gözlerini sýðadý
yeni bir hayale
yeni bir rüyaya daldý
*
gönlünün fýsýltýsýndan
göðsünün sarsýlmasýndan
sevda duygusundan
korkudan ve acziyetten bahsetti apaçýk
ne oluyordu da?
hala aþkýný söyleyemiyordu
durdu
kalbinin sesine döndü
içinde ne varsa dýþarý çýkacak gibiydi
sesi bengisular gibiydi
bana dedi
bir isim ver
senin adýnýn yanýnda dursun
seni hatýrlayan beni hatýrlasýn
*
utandý
kendi gölgesinden
daha çok kendi korkularýndan
kendi rüyalarýndan
kendi hayalinin aksinden
en yoðun, en özgün biçimde yazýlmýþ kaderinden
dudaklarýndan dökülen sözlerden
zemine düþen gözyaþlarýndan utandý
çok daha duygusallýðýndan
iç dünyasýný yansýtan
sevgisinin uðuldadýðý ummanýnda ki derinliklerinden
utandý
dilini çekti kof sözlerden,
nefesini aldý boþ seslerden
göðsüne yapýþtýrdý düþlerini
ruhunun duvarlarýna çarpa çarpa
ümidinin kanatlarýný kýrdý
bir daha kaçýp gitmesin diye
*
serin gölgelerde dinlendirdi kendini
yorulan hasretini
benliðine düþeni tutup kaldýrdý
bedeli ödenmemiþ sözlerden kaçýndý
mültecisi olduðu sevdasýný anlatmak üzere…
adýný sayýkladý her ilticada
havada rüzgar sesi
mavi bulutlarýn altýnda
sonrasý
mayýs çiçekleri gibi
gelincik yapraklarý gibi
kýrmýzýlar içinde
bir köz yataðýna atýldý
bir köz yataðýnda eridi
soðumuþ tomurcuklara dokundu bahar busesiyle
kalbinin seferlerine eþlik etti sýcacýk bir bakýþla
durup dururken…
baþýný dayadý omuzlarýna
saçlarýný okþadý
ne der gören diye korkmadan, su içti ellerinden
yaban kýrlarýna götürdü
ýssýz bahçelerde dolaþtý
yangýn gibi
türkü gibi
þiir gibi
redfer