sokup atamam

Söküp Atamam
Affet diye deðil anla diye yazýyorum.
Ben vurmayý dokunmak Kýrmayý sevmek,
Öfkelenmeyi ise okþamak olduðunu sananlardandým.
Seni öyle özlemiþim ki Adýn mýh gibi beynimde çakýlý.
Kýrýp döktüðüm sövüp saydýðým Geriye dönüp ne kadar kabahat var ise Hepsinin adýna koca bir özür.
Her mutlu anýn mutlak bir cezasý var gibi Mutsuzluðun sebebini de kendimde görüyorum.
Konuþurken aðlýyorum Yazarken aðlýyorum.
Sensiz kendi aðýrlýðýný taþýyan biri bile deðilim.
Tanrý kafayý sevdiði kula takarmýþ.
Benimkisi seninle meþgul.
Seni düþünmeye baþlayýnca, Yüreðim bir derin sessizlik çöker.
Arkadaþlarý dýþarýda oyun oynayan Ben ise hep evde cezalý çocuk durumundayým.
Seni o kadar çok seviyorum ki Söylerken bile tüketmek istemiyorum.
Ben seni kör gözüm gibi seviyorum.
Kal diyenim bir tek sendin.
Þimdilerde ise Gel diyenlerin peþinden sürükleniyorum hep.
Bendeki mevsimler hep sen Bendeki kitaplarda hep sen yazýlýsýn.
Sana o kadar mecburum ki Mecburiyetimden mahcup bir haldeyim.
Elimdeki mendille Bir aðlayýþýmýn bir de gülüþümün izini silmekle meþgulüm.
Sen yoksan ben de yokum.
Kendinden baþka hiçbir þey öðütmeyen Deðirmen taþý gibiyim.
Sen gideli sadece hayatta kalmak isteyen Yabani bir ot gibiyim
Suç üstü yakalanmýþ Bir çocuðun masumiyeti yok bende.
Sana olan özlemimi Bu kalemin gücü yetmez yazmaya
Kaçmakta kovalanmakta Vakit bulamadým sana sevdiðimi söyleyemedim.
Ayný taþýn altýnda ezilince eþitlenir insan.
Seni çok seviyorum
Þair olmadýðým halde Sen dolanýnca dilime tümceler birbirine kenetlenir
Eðim eðim eðilir Erim erim eririm
Benim tek arzum sensin.
Acýyý çaðýrma bana ne olursun
Ondan bende çok var
Senin hasretin o kadar zor ki
Tek bir gözyaþý gibi Yanaðým ile gözlerim arasýnda dolaþtýrýp duruyorum.
Ben seni çok seviyorum.
Seni anan kalbimle konuþur.
Seni anmadýðý her an için onu tekmeliyorum.
Sen yanýmda yok iken sevdiðim
Kendi hayatýma baþka bir kapýdan girmiþ gibiyim
Sevdam Düþmüþ bir yapraðýn aðaca baktýðý gibi bana bakýyor
Ben sensiz Amele pazarýnda sona kalmýþ bir kekeme gibiyim
Ben sana tabiyim Gidiþinle harap olmuþ Kalbime kýrýk camlar batmýþ.
Unutulmak mý Hiç yaþanmýþ bir þeyi insan unutabilir mi Sadece alýþýyor insan
Bazen iç güdülerimi yokluyorum. Ýç güdülerim de susmuþ senden dolayý
Ben sensiz karanlýktayým. Tutsaðým,zindanlardayým
Ellerim kollarým baðlý meçhullerdeyim Kalbimin
içi düzensiz bir çiçek bahçesi gibi
Hiçbir özelliði olmayan Kendini köpek balýðý sanan bir sardalya gibiyim
Þu ölümlü tiyatroda Senden sonra baþ rol oyuncusu deðil Sadece seyircisi olurum.
Ben sana aitim. Sen yoksan ben bir hiçim.
Gözyaþlarým döndü denize.
Ben içinde boðuluyorum.
Bil iþte seni seviyorum sevdiðim.
Sosyal Medyada Paylaşın: