Sonbahar gibiyim solgun ve dingin halýmle Eylül ayazý yedim gittiðin gideli Rüzgârýn þiddetine kapýldým yollarda Yaprak misali savruldum diyardan diyara Nur endamýný kaybetmiþtim Can bildiðim candýn sen benim ela gözlüm...
Kayýp Mu kýtasýna göç eyledim seni ararken Muhacir oldum atalarýmýn yurdunda Misafir edildim unutulmuþ kimliðimle Savruk saçlarýn dalgalandý Gülücüðünden uçurduðun kelebekler vardý Mavi gökyüzünde gözlerindi yandýðým...
Seni Mu kýtasýnýn her zerresinde aradým Tarihin derinliklerine adýný kazýdým Bulamasam da seni, umutlarý söndürmedim Belli mi olur; bir gün çýkýp gelirsin Masalýmsý Kaf daðýnýn ardýnda otað kurarsýn Aybalam, kollarýnda bana aþký yaþatýrsýn!..
Zafer Direniþ ...
Aþka Umudumu Söndürmedim
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.